In het kader van 'De Trainer op 1' gaan we met Jeugdsportnet Zuiderkempen in de periode 2023-2026 op zoek naar manieren om trainers te rekruteren, de huidige trainers langer te behouden en het aantal exit-trainers te beperken. We geven onszelf de ruimte om het begrip 'trainer' zo breed mogelijk te bekijken. 

Afgelopen donderdag volgde ik het Sport Innovatiecongres te Gent. Zoals de vorige 4 edities was ik ook nu weer onder de indruk. Telkens weer kom ik terug met een aantal eyeopeners. 

Op 01/03/2009 ben ik gestart met Jeugdsportnet Zuiderkempen. En sindsdien heeft het project een hele evolutie doorgemaakt. Graag beschrijf ik enkele fundamentele stappen. 

• Bij de start van het project had ik vooral het gevoel dat ik de mensen in de sportclubs wilde steunen/helpen/het hen gemakkelijker wilde maken, allemaal met de bedoeling om sterke sportclubs te maken waar kinderen en jongeren een bijzonder aangename vrije tijd zouden kunnen beleven, zoals ik dat zelf heb ervaren. Op dat moment was de vraag van de sportclubs vooral om sportopleidingen naar de Kempense regio te halen zodat niemand nog verre afstanden hoefde af te leggen.
• Tot een hele periode later was ik ervan overtuigd dat de tradtionele sportclubs wel zouden blijven bestaan en dat het vooral nodig was om stevige clubstructuren te bouwen om er vervolgens een stevige jeugdopleiding uit te kunnen oprichten. En samenwerken met andere sportclubs binnen dezelfde sporttak zou hierbij helpen omdat de mensen mij vertellen dat ze het meest leren van de collega's uit andere sportclubs.
  In deze fase werden de zaadjes gepland van het huidige Impact Driven Business Model. Per sporttak mensen samenbrengen in een lerend netwerk met de steun van een externe expert en dan samen 1 of enkele zelfgekozen projecten die het verschil maken, op lange termijn vol te houden.
• Even later kwam daar de impactmeting (kwantitatief en kwalitatief) bij. Het was niet enkel de bedoeling om op korte termijn problemen aan te pakken, maar vooral het effect op lange termijn werd prioritair.   
• Net voor corona was het al wel duidelijk dat het steeds meer en meer moeilijk zou worden voor clubs om trainers of vrijwilligers te vinden. De trainers werden jaar na jaar jonger en er waren steeds minder en minder vrijwilligers. 
  Op dat moment was er ook de verduurzaming van de samenwerking met de Hogeschool Thomas More. Stagiairs alle kansen geven om hun dromen waar te maken en hen acties te laten doen die ik voor een hele lange periode zou meenemen was het opzet. Zo is bv. Voetbal Kempen Connect ontstaan evenals de jongerenparticipatie. En met de studenten van de VUB werkten we voor het eerst rond de sportclubs als sociaal model voor de ontwikkeling van kinderen en jongeren. Plots was niet meer het sportieve het allerhoogste, zoals dat altijd in mijn leven geweest is, maar wel de persoonlijke ontwikkeling van jongeren via de sport en via de sportclub. 
• Na corona hoopte ik dat er wel een verandering zou komen en dat mensen zouden inzien dat ze een stukje geluk zouden kunnen vinden doordat ze zich zouden engageren in de lokale sportclub. Niet dus. De situatie is verergerd en dit gaat nog steeds door. Het is nu nog moeilijker geworden om trainers en vrijwilligers te vinden. En trainers worden steeds jonger en jonger, zodat het trainen en het spelen van wedstrijden steeds verder en verder komt te staan weg van fysieke, technische en taktische ontwikkelingen. Enkel de topsportscholen blijven overeind evenals de betere sportclubs die werken met kwaliteitsvolle trainers. En ondertussen blijft de Vlaamse Trainersschool investeren om up to date te blijven, met succes. De deelnamedrempels worden verlaagd, en dat is goed en toch willen vele jongeren geen opleiding volgen. 
• Momenteel kom ik tot de conclusie dat de structuur van de traditionele sportclub veel en veel te zwaar is voor de vrijwillilgers in de reguliere sportclubs. Een goede manier om experimenten te doen is de creatie van lichte structuren waarin kinderen en jongeren zich vrij en veilig kunnen bewegen en vertoeven samen met hun vrienden. De open en sociale sportparken doen hier hun intrede. En langs de andere kant is het zinvol dat sportclubs meer en meer een open mindset hebben en werk maken van een divers aanbod en dit naast het traditionele aanbod van 2 keer trainen en een wedstrijd in het weekend. 
• Op dit moment voert Jeugdsportnet Zuiderkempen vooral een strijd om sportclubs te redden door hen stap voor stap te begeleiden naar nieuwe structuren, nieuwe vormen, ... . De lerende netwerken komen van pas om elkaar te steunen hierin en om samen na te denken over de mogelijkheden.  

En nu kom ik tot het hoofdpunt van vandaag nl. dat jongeren de toekomst zijn, met heel veel energie, en dat zij alle kansen moeten krijgen om de sportclub van de toekomst uit te vinden. Er is echter het probleem dat jongeren die kansen vaak niet krijgen en zelf ook niet pakken. En dit terwijl ze wel heel veel potentieel hebben, en dat dus momenteel niks oplevert. Wat gebeurt er hier eigenlijk allemaal?  

• Jongeren zijn op dit moment bijzonder kwetsbaar in de maatschappij. Via de sport en via de sportclub is het mogelijk dat zij hun kracht vinden en zo in hun kracht komen te staan om de wereld te veroveren. In ons geval betekent dit dat zij diegenen zijn die de nieuwe sportclub, de sportclub van de toekomst gaan uitvinden. 
• Het 1ste probleem van de jongeren hier is dat de volwassenen enorme vooroordelen hebben en dat ze van het gedacht zijn dat jongeren toch niet zullen slagen, dat jongeren lui zijn, dat jongeren niks kunnen, dat jongeren enkel en alleen op hun smartphone zitten, dat jongeren individueel zijn, dat jongeren enkel iets doen als het voor het geld is. De jongeren krijgen dus weinig of geen echte kansen van volwassenen. Volwassenen geloven niet in de kracht van jongeren. Volwassenen gaan daarom ook geen inspanningen doen om jongeren te vragen welke hun dromen zijn en ze gaan hen zeker niet blijvend ondersteunen. 
• Het 2de probleem van jongeren is dat zij zelf niet geloven in hun eigen krachten en hun eigen potentieel. Uiteraard niet want als volwassenen al niet in hen geloven waarom zouden ze er dan zelf in geloven? Volwassenen menen het toch goed, en zij hebben de ervaringen en de wijsheid die jongeren nog niet hebben. 
• Het 3de probleem van jongeren is dat zij de kans hebben om te vluchten en dat zij hierin worden ondersteund door allerhande omgevingen zoals o.a. de technologie. Als iets niet lukt is het makkelijk om snel iets anders te vinden om mee te starten. Totdat er weer een vlucht komt uit deze nieuwe situatie. Uiteindelijk wordt hierdoor het vluchten geoefend en zeker niet het vechten voor iets. Spijtig, want van vechten voor je dromen/idealen word je sterk. 

De conclusie zou kunnen zijn dat Jeugdsportnet Zuiderkempen écht wel een sociaal sportieve praktijk is omdat het meer en meer moeilijk wordt om jongeren te vinden die zich voor een lange tijd willen binden aan sportstructuren, uiteindelijk ook te voordele van hun eigen persoonlijke ontwikkeling. Via de sport in sportclub/sportcommunities jongeren in hun kracht zetten om de sportclub van de toekomst te maken maar vooral ook om zichzelf te ontwikkelen, dat is de bedoeling meer en meer. 

We gaan ook vandaag weer even ten rade bij Chat GPT

Welke vooroordelen hebben volwassenen over jongeren tussen 12 en 18 jaar in onze huidige maatschappij?

Vooroordelen over jongeren tussen 12 en 18 jaar kunnen variëren afhankelijk van de cultuur, locatie en individuele overtuigingen van volwassenen. Het is belangrijk op te merken dat vooroordelen generalisaties zijn en niet van toepassing zijn op alle jongeren. Hier zijn enkele veelvoorkomende vooroordelen die volwassenen kunnen hebben over deze leeftijdsgroep:

1. Luiaards: Sommige volwassenen kunnen denken dat tieners lui zijn, niet bereid om hard te werken of verantwoordelijkheid te nemen.

2. Rebellerend gedrag: Er is vaak de veronderstelling dat tieners rebellerend gedrag vertonen, zoals opstandigheid tegen autoriteit, zonder dat dit voor iedere tiener geldt.

3. Onverantwoordelijkheid: Er wordt vaak gedacht dat jongeren onverantwoordelijk zijn en moeite hebben met het maken van weloverwogen keuzes.

4. Technologieverslaving: Sommigen beschouwen tieners als overmatig afhankelijk van technologie en sociale media, en zien dit als een negatieve invloed op hun gedrag en ontwikkeling.

5. Gebrek aan respect: Er kan het idee bestaan dat tieners geen respect tonen voor volwassenen, tradities of normen en waarden.

6. Schoolprestaties: Er wordt soms aangenomen dat tieners zich niet serieus bezighouden met hun schoolprestaties en dat hun prioriteiten elders liggen.

7. Groepsdruk: Volwassenen kunnen geloven dat tieners gemakkelijk beïnvloedbaar zijn door hun leeftijdsgenoten en zich laten meeslepen door groepsdruk.

8. Gevaarlijk gedrag: Er kan de perceptie zijn dat tieners betrokken zijn bij riskant gedrag, zoals drugsgebruik, alcoholmisbruik of roekeloos rijden.

9. Gebrek aan levenservaring: Volwassenen kunnen denken dat tieners te weinig levenservaring hebben om belangrijke beslissingen te nemen.

10. Egocentrisme: Het idee dat tieners zich te veel op zichzelf richten en weinig empathie tonen voor anderen.

Het is belangrijk om te onthouden dat deze vooroordelen niet van toepassing zijn op alle jongeren, en dat jongeren individuen zijn met diverse ervaringen, persoonlijkheden en doelen. Het is onrechtvaardig en schadelijk om tieners te beoordelen op basis van deze generalisaties. Het bevorderen van open communicatie en begrip tussen generaties kan helpen bij het bestrijden van deze vooroordelen en het opbouwen van positievere relaties tussen jongeren en volwassenen.

Welke vooroordelen hebben jongeren tussen 12 en 18 jaar over volwassenen in onze huidige maatschappij ?

Jongeren tussen 12 en 18 jaar kunnen ook vooroordelen hebben over volwassenen in de samenleving, hoewel deze percepties sterk kunnen variëren afhankelijk van individuele ervaringen en omgeving. Hier zijn enkele mogelijke vooroordelen die sommige jongeren kunnen koesteren:

1. Onbegrip: Sommige jongeren kunnen geloven dat volwassenen hen niet begrijpen en niet kunnen relateren aan de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd in de moderne wereld.

2. Vastgeroest denken: Jongeren kunnen denken dat volwassenen vaak vasthouden aan ouderwetse ideeën en tradities en moeilijk openstaan voor verandering.

3. Autoritair gedrag: Sommige jongeren kunnen volwassenen zien als autoritair en controlerend, met beperkte ruimte voor onafhankelijkheid en zelfbeschikking.

4. Gebrek aan betrokkenheid: Jongeren kunnen geloven dat volwassenen niet genoeg betrokken zijn bij belangrijke maatschappelijke kwesties, zoals klimaatverandering, sociale rechtvaardigheid of politiek.

5. Hypocrisie: Sommige jongeren kunnen volwassenen beschuldigen van hypocrisie, waarbij volwassenen bepaalde gedragingen van jongeren afkeuren terwijl ze zichzelf soortgelijk gedrag veroorloven.

6. Stress en druk: Jongeren kunnen zich bewust zijn van de stress en druk die volwassenen ervaren, zoals werk-gerelateerde stress, financiële zorgen en familieverantwoordelijkheden.

7. Ongelijkheid: Jongeren kunnen waarnemen dat er ongelijkheid bestaat tussen generaties, met betrekking tot kwesties als woningnood, werkgelegenheid en toegang tot onderwijs.

Het is belangrijk om te begrijpen dat deze vooroordelen niet van toepassing zijn op alle jongeren, en dat jongeren diverse opvattingen en ervaringen hebben. Net als bij volwassenen, is open communicatie en begrip cruciaal om de kloof tussen generaties te overbruggen en wederzijds begrip te bevorderen. Het is van belang dat zowel jongeren als volwassenen actief naar elkaars perspectieven luisteren en proberen samen te werken om de maatschappij te verbeteren en de uitdagingen van beide groepen aan te pakken.

Welke vooroordelen hebben volwassenen over zichzelf in onze huidige maatschappij als het gaat over het steunen van jongeren?

Het is interessant om te kijken naar de manier waarop volwassenen mogelijk vooroordelen over zichzelf hebben als het gaat om het steunen van jongeren in de huidige maatschappij. Deze vooroordelen kunnen variëren afhankelijk van de individuele overtuigingen en ervaringen van volwassenen, maar hier zijn enkele mogelijke vooroordelen:

1. Kennis en ervaring: Volwassenen kunnen het gevoel hebben dat ze niet voldoende kennis of ervaring hebben om jongeren te ondersteunen in de snel veranderende wereld van vandaag. Ze kunnen twijfelen aan hun vermogen om relevante begeleiding te bieden.

2. Generatiekloof: Sommige volwassenen kunnen denken dat er een te grote generatiekloof is tussen henzelf en jongeren, wat hen kan ontmoedigen om actief deel te nemen aan de levens van jongeren.

3. Vastgeroeste opvattingen: Volwassenen kunnen vooroordelen hebben over hun eigen neiging om vast te houden aan ouderwetse ideeën en tradities, en twijfelen aan hun vermogen om zich aan te passen aan veranderende normen en waarden.

4. Tijdgebrek: Veel volwassenen ervaren drukte in hun leven, zoals werk, gezinsverplichtingen en andere verantwoordelijkheden, wat hen kan belemmeren om voldoende tijd te besteden aan het ondersteunen van jongeren.

5. Angst voor afwijzing: Volwassenen kunnen bang zijn dat jongeren hun hulp of advies niet zullen accepteren en dat hun inspanningen zullen worden afgewezen.

6. Het 'vastzitten' in volwassen rollen: Sommige volwassenen kunnen zich 'gevangen' voelen in hun volwassen rollen en zich niet comfortabel voelen bij het aannemen van een meer ondersteunende of mentorachtige rol ten opzichte van jongeren.

Het is belangrijk op te merken dat deze vooroordelen niet op iedere volwassene van toepassing zijn en dat velen juist zeer gemotiveerd zijn om jongeren te ondersteunen. Sterker nog, betrokkenheid van volwassenen bij het ondersteunen van jongeren is van groot belang voor de persoonlijke ontwikkeling van jongeren. Door bewust te zijn van mogelijke vooroordelen en door open te staan voor communicatie en betrokkenheid, kunnen volwassenen een waardevolle rol spelen in het leven van jongeren en bijdragen aan hun groei en welzijn.

Welke vooroordelen hebben jongeren over zichzelf in onze huidige maatschappij als het gaat over het zich gesteund voelen door volwassenen?